بیماریهای گوش

عفونت های گوش:
التهاب گوش یا عفونت گوش که به
نام اوتیت (Otitis) شناخته
می‌شود، یکی از بیماری‌های شایع گوش است. در صورت درگیری گوش میانی، بیماری را
التهاب گوش میانی و در صورت درگیری گوش خارجی، آن را التهاب گوش بیرونی می‌نامیم.
1- عفونت گوش خارجی
عفونت گوش خارجی در افراد شناگر و کارگرانی که در کارگاه هایی کار می
کنند که دارای براده های منتشر در هوا هستند، شایع تر است. علت عفونت گوش می تواند
باکتریایی، ویروسی و یا قارچی باشد.
از آنجا که عفونت گوش خارجی در افراد شناگر شایع است، به آنبیماری گوش شناگرهم می گویند.
علائم عفونت گوش خارجی
شامل احساس درد گوش و یا اطراف مجرای گوش، تب، احساس ناخوشی، التهاب
غدد لنفاوی اطراف گوش و اختلال شنوایی به صورت خفیف و خارش و سوزش گوش است.
عفونت گوش میانی خطرناک تر از عفونت گوش بیرونی
است، زیرا می تواند سبب پارگی پرده صماخ و کری گردد و یا اینکه عفونت حاصله به طرف
گوش داخلی و مغز منتقل شود
افرادی که شنا می کنند و یا با
وسیله ای مجرای گوش را تحریک می کنند، بیشتر در معرض خطر عفونت گوش خارجی هستند.
2- عفونت گوش میانی
عفونت گوش میانی در نوزادان و کودکان بیشتر دیده می‌شود. این بیماری
به‌دنبال عفونت ویروسی دستگاه تنفسی فوقانی بروز می‌کند. عفونت ویروسی دستگاه
تنفسی فوقانی باعث اختلال عملکرد شیپور استاش می‌شود و عفونت از طریق شیپور استاش
بطرف گوش میانی پیشرفت می‌کند و باعث ایجاد بیماری التهاب گوش میانی می‌گردد.
عفونت گوش میانی خطرناک تر از عفونت گوش بیرونی است، زیرا می تواند
سببپارگی پرده صماخو کری گردد و یا اینکه عفونت حاصله به طرف گوش
داخلی و مغز منتقل شود.
علائم عفونت گوش میانی
تب ولرز، درد شدید و ضرباندار در گوش به ویژه در شب ها، کاهش شنوایی
و خروج ترشحات زرد یا متمایل به سیاه از گوش و پارگی پرده صماخ از علائم عفونت گوش
میانی است.
عفونت گوش میانی می تواند از راه عفونت گلو به گوش راه یابد و یا از
راه خون (درسرخک،مخملک،تیفوسوعفونت خون) و یا از طریق دستکاری
مجرای گوش بیرونی توسط فرد رخ دهد.
لذا در صورت عفونت گلو وسینوزیتهر چه سریع تر آنها را درمان کنید، زیراعفونت های گلوو سینوس ها توسط شیپور استاش به گوش میانی رفته و
سبب عفونت حاد یا مزمن گوش می شوند.
عفونت گوش میانی نیز می تواند منشأ باکتریایی، ویروسی و یا قارچی
داشته باشد.
از دستکاری داخل گوش که معمولا با چوب کبریت و یا
گوش پاک کن صورت می گیرد، جدا بپرهیزید
3- عفونت
گوش درونی
عفونت گوش
درونی بیشتر مربوط می شود به اختلالات دهلیزی و حلزونی گوش داخلی همراه با
اختلالات تعادل و شنوایی که بسیار تخصصی است.
عفونت های گوش:
التهاب گوش یا عفونت گوش که به
نام اوتیت (Otitis) شناخته
می‌شود، یکی از بیماری‌های شایع گوش است. در صورت درگیری گوش میانی، بیماری را
التهاب گوش میانی و در صورت درگیری گوش خارجی، آن را التهاب گوش بیرونی می‌نامیم.
1- عفونت گوش خارجی
عفونت گوش خارجی در افراد شناگر و کارگرانی که در کارگاه هایی کار می
کنند که دارای براده های منتشر در هوا هستند، شایع تر است. علت عفونت گوش می تواند
باکتریایی، ویروسی و یا قارچی باشد.
از آنجا که عفونت گوش خارجی در افراد شناگر شایع است، به آنبیماری گوش شناگرهم می گویند.
علائم عفونت گوش خارجی
شامل احساس درد گوش و یا اطراف مجرای گوش، تب، احساس ناخوشی، التهاب
غدد لنفاوی اطراف گوش و اختلال شنوایی به صورت خفیف و خارش و سوزش گوش است.
عفونت گوش میانی خطرناک تر از عفونت گوش بیرونی
است، زیرا می تواند سبب پارگی پرده صماخ و کری گردد و یا اینکه عفونت حاصله به طرف
گوش داخلی و مغز منتقل شود
افرادی که شنا می کنند و یا با
وسیله ای مجرای گوش را تحریک می کنند، بیشتر در معرض خطر عفونت گوش خارجی هستند.
2- عفونت گوش میانی
عفونت گوش میانی در نوزادان و کودکان بیشتر دیده می‌شود. این بیماری
به‌دنبال عفونت ویروسی دستگاه تنفسی فوقانی بروز می‌کند. عفونت ویروسی دستگاه
تنفسی فوقانی باعث اختلال عملکرد شیپور استاش می‌شود و عفونت از طریق شیپور استاش
بطرف گوش میانی پیشرفت می‌کند و باعث ایجاد بیماری التهاب گوش میانی می‌گردد.
عفونت گوش میانی خطرناک تر از عفونت گوش بیرونی است، زیرا می تواند
سببپارگی پرده صماخو کری گردد و یا اینکه عفونت حاصله به طرف گوش
داخلی و مغز منتقل شود.
علائم عفونت گوش میانی
تب ولرز، درد شدید و ضرباندار در گوش به ویژه در شب ها، کاهش شنوایی
و خروج ترشحات زرد یا متمایل به سیاه از گوش و پارگی پرده صماخ از علائم عفونت گوش
میانی است.
عفونت گوش میانی می تواند از راه عفونت گلو به گوش راه یابد و یا از
راه خون (درسرخک،مخملک،تیفوسوعفونت خون) و یا از طریق دستکاری
مجرای گوش بیرونی توسط فرد رخ دهد.
لذا در صورت عفونت گلو وسینوزیتهر چه سریع تر آنها را درمان کنید، زیراعفونت های گلوو سینوس ها توسط شیپور استاش به گوش میانی رفته و
سبب عفونت حاد یا مزمن گوش می شوند.
عفونت گوش میانی نیز می تواند منشأ باکتریایی، ویروسی و یا قارچی
داشته باشد.
از دستکاری داخل گوش که معمولا با چوب کبریت و یا
گوش پاک کن صورت می گیرد، جدا بپرهیزید
3- عفونت
گوش درونی
عفونت گوش
درونی بیشتر مربوط می شود به اختلالات دهلیزی و حلزونی گوش داخلی همراه با
اختلالات تعادل و شنوایی که بسیار تخصصی است.
عفونت های گوش:
التهاب گوش یا عفونت گوش که به
نام اوتیت (Otitis) شناخته
می‌شود، یکی از بیماری‌های شایع گوش است. در صورت درگیری گوش میانی، بیماری را
التهاب گوش میانی و در صورت درگیری گوش خارجی، آن را التهاب گوش بیرونی می‌نامیم.
1- عفونت گوش خارجی
عفونت گوش خارجی در افراد شناگر و کارگرانی که در کارگاه هایی کار می
کنند که دارای براده های منتشر در هوا هستند، شایع تر است. علت عفونت گوش می تواند
باکتریایی، ویروسی و یا قارچی باشد.
از آنجا که عفونت گوش خارجی در افراد شناگر شایع است، به آنبیماری گوش شناگرهم می گویند.
علائم عفونت گوش خارجی
شامل احساس درد گوش و یا اطراف مجرای گوش، تب، احساس ناخوشی، التهاب
غدد لنفاوی اطراف گوش و اختلال شنوایی به صورت خفیف و خارش و سوزش گوش است.
عفونت گوش میانی خطرناک تر از عفونت گوش بیرونی
است، زیرا می تواند سبب پارگی پرده صماخ و کری گردد و یا اینکه عفونت حاصله به طرف
گوش داخلی و مغز منتقل شود
افرادی که شنا می کنند و یا با
وسیله ای مجرای گوش را تحریک می کنند، بیشتر در معرض خطر عفونت گوش خارجی هستند.
2- عفونت گوش میانی
عفونت گوش میانی در نوزادان و کودکان بیشتر دیده می‌شود. این بیماری
به‌دنبال عفونت ویروسی دستگاه تنفسی فوقانی بروز می‌کند. عفونت ویروسی دستگاه
تنفسی فوقانی باعث اختلال عملکرد شیپور استاش می‌شود و عفونت از طریق شیپور استاش
بطرف گوش میانی پیشرفت می‌کند و باعث ایجاد بیماری التهاب گوش میانی می‌گردد.
عفونت گوش میانی خطرناک تر از عفونت گوش بیرونی است، زیرا می تواند
سببپارگی پرده صماخو کری گردد و یا اینکه عفونت حاصله به طرف گوش
داخلی و مغز منتقل شود.
علائم عفونت گوش میانی
تب ولرز، درد شدید و ضرباندار در گوش به ویژه در شب ها، کاهش شنوایی
و خروج ترشحات زرد یا متمایل به سیاه از گوش و پارگی پرده صماخ از علائم عفونت گوش
میانی است.
عفونت گوش میانی می تواند از راه عفونت گلو به گوش راه یابد و یا از
راه خون (درسرخک،مخملک،تیفوسوعفونت خون) و یا از طریق دستکاری
مجرای گوش بیرونی توسط فرد رخ دهد.
لذا در صورت عفونت گلو وسینوزیتهر چه سریع تر آنها را درمان کنید، زیراعفونت های گلوو سینوس ها توسط شیپور استاش به گوش میانی رفته و
سبب عفونت حاد یا مزمن گوش می شوند.
عفونت گوش میانی نیز می تواند منشأ باکتریایی، ویروسی و یا قارچی
داشته باشد.
از دستکاری داخل گوش که معمولا با چوب کبریت و یا
گوش پاک کن صورت می گیرد، جدا بپرهیزید
3- عفونت
گوش درونی
عفونت گوش
درونی بیشتر مربوط می شود به اختلالات دهلیزی و حلزونی گوش داخلی همراه با
اختلالات تعادل و شنوایی که بسیار تخصصی است.
عفونت های گوش:
التهاب گوش یا عفونت گوش که به
نام اوتیت (Otitis) شناخته
می‌شود، یکی از بیماری‌های شایع گوش است. در صورت درگیری گوش میانی، بیماری را
التهاب گوش میانی و در صورت درگیری گوش خارجی، آن را التهاب گوش بیرونی می‌نامیم.
1- عفونت گوش خارجی
عفونت گوش خارجی در افراد شناگر و کارگرانی که در کارگاه هایی کار می
کنند که دارای براده های منتشر در هوا هستند، شایع تر است. علت عفونت گوش می تواند
باکتریایی، ویروسی و یا قارچی باشد.
از آنجا که عفونت گوش خارجی در افراد شناگر شایع است، به آنبیماری گوش شناگرهم می گویند.
علائم عفونت گوش خارجی
شامل احساس درد گوش و یا اطراف مجرای گوش، تب، احساس ناخوشی، التهاب
غدد لنفاوی اطراف گوش و اختلال شنوایی به صورت خفیف و خارش و سوزش گوش است.
عفونت گوش میانی خطرناک تر از عفونت گوش بیرونی
است، زیرا می تواند سبب پارگی پرده صماخ و کری گردد و یا اینکه عفونت حاصله به طرف
گوش داخلی و مغز منتقل شود
افرادی که شنا می کنند و یا با
وسیله ای مجرای گوش را تحریک می کنند، بیشتر در معرض خطر عفونت گوش خارجی هستند.
2- عفونت گوش میانی
عفونت گوش میانی در نوزادان و کودکان بیشتر دیده می‌شود. این بیماری
به‌دنبال عفونت ویروسی دستگاه تنفسی فوقانی بروز می‌کند. عفونت ویروسی دستگاه
تنفسی فوقانی باعث اختلال عملکرد شیپور استاش می‌شود و عفونت از طریق شیپور استاش
بطرف گوش میانی پیشرفت می‌کند و باعث ایجاد بیماری التهاب گوش میانی می‌گردد.
عفونت گوش میانی خطرناک تر از عفونت گوش بیرونی است، زیرا می تواند
سببپارگی پرده صماخو کری گردد و یا اینکه عفونت حاصله به طرف گوش
داخلی و مغز منتقل شود.
علائم عفونت گوش میانی
تب ولرز، درد شدید و ضرباندار در گوش به ویژه در شب ها، کاهش شنوایی
و خروج ترشحات زرد یا متمایل به سیاه از گوش و پارگی پرده صماخ از علائم عفونت گوش
میانی است.
عفونت گوش میانی می تواند از راه عفونت گلو به گوش راه یابد و یا از
راه خون (درسرخک،مخملک،تیفوسوعفونت خون) و یا از طریق دستکاری
مجرای گوش بیرونی توسط فرد رخ دهد.
لذا در صورت عفونت گلو وسینوزیتهر چه سریع تر آنها را درمان کنید، زیراعفونت های گلوو سینوس ها توسط شیپور استاش به گوش میانی رفته و
سبب عفونت حاد یا مزمن گوش می شوند.
عفونت گوش میانی نیز می تواند منشأ باکتریایی، ویروسی و یا قارچی
داشته باشد.
از دستکاری داخل گوش که معمولا با چوب کبریت و یا
گوش پاک کن صورت می گیرد، جدا بپرهیزید
3- عفونت
گوش درونی
عفونت گوش
درونی بیشتر مربوط می شود به اختلالات دهلیزی و حلزونی گوش داخلی همراه با
اختلالات تعادل و شنوایی که بسیار تخصصی است.
عفونت های گوش:
التهاب گوش یا عفونت گوش که به
نام اوتیت (Otitis) شناخته
می‌شود، یکی از بیماری‌های شایع گوش است. در صورت درگیری گوش میانی، بیماری را
التهاب گوش میانی و در صورت درگیری گوش خارجی، آن را التهاب گوش بیرونی می‌نامیم.
1- عفونت گوش خارجی
عفونت گوش خارجی در افراد شناگر و کارگرانی که در کارگاه هایی کار می
کنند که دارای براده های منتشر در هوا هستند، شایع تر است. علت عفونت گوش می تواند
باکتریایی، ویروسی و یا قارچی باشد.
از آنجا که عفونت گوش خارجی در افراد شناگر شایع است، به آنبیماری گوش شناگرهم می گویند.
علائم عفونت گوش خارجی
شامل احساس درد گوش و یا اطراف مجرای گوش، تب، احساس ناخوشی، التهاب
غدد لنفاوی اطراف گوش و اختلال شنوایی به صورت خفیف و خارش و سوزش گوش است.
عفونت گوش میانی خطرناک تر از عفونت گوش بیرونی
است، زیرا می تواند سبب پارگی پرده صماخ و کری گردد و یا اینکه عفونت حاصله به طرف
گوش داخلی و مغز منتقل شود
افرادی که شنا می کنند و یا با
وسیله ای مجرای گوش را تحریک می کنند، بیشتر در معرض خطر عفونت گوش خارجی هستند.
2- عفونت گوش میانی
عفونت گوش میانی در نوزادان و کودکان بیشتر دیده می‌شود. این بیماری
به‌دنبال عفونت ویروسی دستگاه تنفسی فوقانی بروز می‌کند. عفونت ویروسی دستگاه
تنفسی فوقانی باعث اختلال عملکرد شیپور استاش می‌شود و عفونت از طریق شیپور استاش
بطرف گوش میانی پیشرفت می‌کند و باعث ایجاد بیماری التهاب گوش میانی می‌گردد.
عفونت گوش میانی خطرناک تر از عفونت گوش بیرونی است، زیرا می تواند
سببپارگی پرده صماخو کری گردد و یا اینکه عفونت حاصله به طرف گوش
داخلی و مغز منتقل شود.
علائم عفونت گوش میانی
تب ولرز، درد شدید و ضرباندار در گوش به ویژه در شب ها، کاهش شنوایی
و خروج ترشحات زرد یا متمایل به سیاه از گوش و پارگی پرده صماخ از علائم عفونت گوش
میانی است.
عفونت گوش میانی می تواند از راه عفونت گلو به گوش راه یابد و یا از
راه خون (درسرخک،مخملک،تیفوسوعفونت خون) و یا از طریق دستکاری
مجرای گوش بیرونی توسط فرد رخ دهد.
لذا در صورت عفونت گلو وسینوزیتهر چه سریع تر آنها را درمان کنید، زیراعفونت های گلوو سینوس ها توسط شیپور استاش به گوش میانی رفته و
سبب عفونت حاد یا مزمن گوش می شوند.
عفونت گوش میانی نیز می تواند منشأ باکتریایی، ویروسی و یا قارچی
داشته باشد.
از دستکاری داخل گوش که معمولا با چوب کبریت و یا
گوش پاک کن صورت می گیرد، جدا بپرهیزید
3- عفونت
گوش درونی
عفونت گوش
درونی بیشتر مربوط می شود به اختلالات دهلیزی و حلزونی گوش داخلی همراه با
اختلالات تعادل و شنوایی که بسیار تخصصی است.
عفونت های گوش:
التهاب گوش یا عفونت گوش که به
نام اوتیت (Otitis) شناخته
می‌شود، یکی از بیماری‌های شایع گوش است. در صورت درگیری گوش میانی، بیماری را
التهاب گوش میانی و در صورت درگیری گوش خارجی، آن را التهاب گوش بیرونی می‌نامیم.
1- عفونت گوش خارجی
عفونت گوش خارجی در افراد شناگر و کارگرانی که در کارگاه هایی کار می
کنند که دارای براده های منتشر در هوا هستند، شایع تر است. علت عفونت گوش می تواند
باکتریایی، ویروسی و یا قارچی باشد.
از آنجا که عفونت گوش خارجی در افراد شناگر شایع است، به آنبیماری گوش شناگرهم می گویند.
علائم عفونت گوش خارجی
شامل احساس درد گوش و یا اطراف مجرای گوش، تب، احساس ناخوشی، التهاب
غدد لنفاوی اطراف گوش و اختلال شنوایی به صورت خفیف و خارش و سوزش گوش است.
عفونت گوش میانی خطرناک تر از عفونت گوش بیرونی
است، زیرا می تواند سبب پارگی پرده صماخ و کری گردد و یا اینکه عفونت حاصله به طرف
گوش داخلی و مغز منتقل شود
افرادی که شنا می کنند و یا با
وسیله ای مجرای گوش را تحریک می کنند، بیشتر در معرض خطر عفونت گوش خارجی هستند.
2- عفونت گوش میانی
عفونت گوش میانی در نوزادان و کودکان بیشتر دیده می‌شود. این بیماری
به‌دنبال عفونت ویروسی دستگاه تنفسی فوقانی بروز می‌کند. عفونت ویروسی دستگاه
تنفسی فوقانی باعث اختلال عملکرد شیپور استاش می‌شود و عفونت از طریق شیپور استاش
بطرف گوش میانی پیشرفت می‌کند و باعث ایجاد بیماری التهاب گوش میانی می‌گردد.
عفونت گوش میانی خطرناک تر از عفونت گوش بیرونی است، زیرا می تواند
سببپارگی پرده صماخو کری گردد و یا اینکه عفونت حاصله به طرف گوش
داخلی و مغز منتقل شود.
علائم عفونت گوش میانی
تب ولرز، درد شدید و ضرباندار در گوش به ویژه در شب ها، کاهش شنوایی
و خروج ترشحات زرد یا متمایل به سیاه از گوش و پارگی پرده صماخ از علائم عفونت گوش
میانی است.
عفونت گوش میانی می تواند از راه عفونت گلو به گوش راه یابد و یا از
راه خون (درسرخک،مخملک،تیفوسوعفونت خون) و یا از طریق دستکاری
مجرای گوش بیرونی توسط فرد رخ دهد.
لذا در صورت عفونت گلو وسینوزیتهر چه سریع تر آنها را درمان کنید، زیراعفونت های گلوو سینوس ها توسط شیپور استاش به گوش میانی رفته و
سبب عفونت حاد یا مزمن گوش می شوند.
عفونت گوش میانی نیز می تواند منشأ باکتریایی، ویروسی و یا قارچی
داشته باشد.
از دستکاری داخل گوش که معمولا با چوب کبریت و یا
گوش پاک کن صورت می گیرد، جدا بپرهیزید
3- عفونت
گوش درونی
عفونت گوش
درونی بیشتر مربوط می شود به اختلالات دهلیزی و حلزونی گوش داخلی همراه با
اختلالات تعادل و شنوایی که بسیار تخصصی است.
عفونت های گوش:
التهاب گوش یا عفونت گوش که به
نام اوتیت (Otitis) شناخته
می‌شود، یکی از بیماری‌های شایع گوش است. در صورت درگیری گوش میانی، بیماری را
التهاب گوش میانی و در صورت درگیری گوش خارجی، آن را التهاب گوش بیرونی می‌نامیم.
1- عفونت گوش خارجی
عفونت گوش خارجی در افراد شناگر و کارگرانی که در کارگاه هایی کار می
کنند که دارای براده های منتشر در هوا هستند، شایع تر است. علت عفونت گوش می تواند
باکتریایی، ویروسی و یا قارچی باشد.
از آنجا که عفونت گوش خارجی در افراد شناگر شایع است، به آنبیماری گوش شناگرهم می گویند.
علائم عفونت گوش خارجی
شامل احساس درد گوش و یا اطراف مجرای گوش، تب، احساس ناخوشی، التهاب
غدد لنفاوی اطراف گوش و اختلال شنوایی به صورت خفیف و خارش و سوزش گوش است.
عفونت گوش میانی خطرناک تر از عفونت گوش بیرونی
است، زیرا می تواند سبب پارگی پرده صماخ و کری گردد و یا اینکه عفونت حاصله به طرف
گوش داخلی و مغز منتقل شود
افرادی که شنا می کنند و یا با
وسیله ای مجرای گوش را تحریک می کنند، بیشتر در معرض خطر عفونت گوش خارجی هستند.
2- عفونت گوش میانی
عفونت گوش میانی در نوزادان و کودکان بیشتر دیده می‌شود. این بیماری
به‌دنبال عفونت ویروسی دستگاه تنفسی فوقانی بروز می‌کند. عفونت ویروسی دستگاه
تنفسی فوقانی باعث اختلال عملکرد شیپور استاش می‌شود و عفونت از طریق شیپور استاش
بطرف گوش میانی پیشرفت می‌کند و باعث ایجاد بیماری التهاب گوش میانی می‌گردد.
عفونت گوش میانی خطرناک تر از عفونت گوش بیرونی است، زیرا می تواند
سببپارگی پرده صماخو کری گردد و یا اینکه عفونت حاصله به طرف گوش
داخلی و مغز منتقل شود.
علائم عفونت گوش میانی
تب ولرز، درد شدید و ضرباندار در گوش به ویژه در شب ها، کاهش شنوایی
و خروج ترشحات زرد یا متمایل به سیاه از گوش و پارگی پرده صماخ از علائم عفونت گوش
میانی است.
عفونت گوش میانی می تواند از راه عفونت گلو به گوش راه یابد و یا از
راه خون (درسرخک،مخملک،تیفوسوعفونت خون) و یا از طریق دستکاری
مجرای گوش بیرونی توسط فرد رخ دهد.
لذا در صورت عفونت گلو وسینوزیتهر چه سریع تر آنها را درمان کنید، زیراعفونت های گلوو سینوس ها توسط شیپور استاش به گوش میانی رفته و
سبب عفونت حاد یا مزمن گوش می شوند.
عفونت گوش میانی نیز می تواند منشأ باکتریایی، ویروسی و یا قارچی
داشته باشد.
از دستکاری داخل گوش که معمولا با چوب کبریت و یا
گوش پاک کن صورت می گیرد، جدا بپرهیزید
3- عفونت
گوش درونی
عفونت گوش
درونی بیشتر مربوط می شود به اختلالات دهلیزی و حلزونی گوش داخلی همراه با
اختلالات تعادل و شنوایی که بسیار تخصصی است.
عفونت های گوش:
التهاب گوش یا عفونت گوش که به
نام اوتیت (Otitis) شناخته
می‌شود، یکی از بیماری‌های شایع گوش است. در صورت درگیری گوش میانی، بیماری را
التهاب گوش میانی و در صورت درگیری گوش خارجی، آن را التهاب گوش بیرونی می‌نامیم.
1- عفونت گوش خارجی
عفونت گوش خارجی در افراد شناگر و کارگرانی که در کارگاه هایی کار می
کنند که دارای براده های منتشر در هوا هستند، شایع تر است. علت عفونت گوش می تواند
باکتریایی، ویروسی و یا قارچی باشد.
از آنجا که عفونت گوش خارجی در افراد شناگر شایع است، به آنبیماری گوش شناگرهم می گویند.
علائم عفونت گوش خارجی
شامل احساس درد گوش و یا اطراف مجرای گوش، تب، احساس ناخوشی، التهاب
غدد لنفاوی اطراف گوش و اختلال شنوایی به صورت خفیف و خارش و سوزش گوش است.
عفونت گوش میانی خطرناک تر از عفونت گوش بیرونی
است، زیرا می تواند سبب پارگی پرده صماخ و کری گردد و یا اینکه عفونت حاصله به طرف
گوش داخلی و مغز منتقل شود
افرادی که شنا می کنند و یا با
وسیله ای مجرای گوش را تحریک می کنند، بیشتر در معرض خطر عفونت گوش خارجی هستند.
2- عفونت گوش میانی
عفونت گوش میانی در نوزادان و کودکان بیشتر دیده می‌شود. این بیماری
به‌دنبال عفونت ویروسی دستگاه تنفسی فوقانی بروز می‌کند. عفونت ویروسی دستگاه
تنفسی فوقانی باعث اختلال عملکرد شیپور استاش می‌شود و عفونت از طریق شیپور استاش
بطرف گوش میانی پیشرفت می‌کند و باعث ایجاد بیماری التهاب گوش میانی می‌گردد.
عفونت گوش میانی خطرناک تر از عفونت گوش بیرونی است، زیرا می تواند
سببپارگی پرده صماخو کری گردد و یا اینکه عفونت حاصله به طرف گوش
داخلی و مغز منتقل شود.
علائم عفونت گوش میانی
تب ولرز، درد شدید و ضرباندار در گوش به ویژه در شب ها، کاهش شنوایی
و خروج ترشحات زرد یا متمایل به سیاه از گوش و پارگی پرده صماخ از علائم عفونت گوش
میانی است.
عفونت گوش میانی می تواند از راه عفونت گلو به گوش راه یابد و یا از
راه خون (درسرخک،مخملک،تیفوسوعفونت خون) و یا از طریق دستکاری
مجرای گوش بیرونی توسط فرد رخ دهد.
لذا در صورت عفونت گلو وسینوزیتهر چه سریع تر آنها را درمان کنید، زیراعفونت های گلوو سینوس ها توسط شیپور استاش به گوش میانی رفته و
سبب عفونت حاد یا مزمن گوش می شوند.
عفونت گوش میانی نیز می تواند منشأ باکتریایی، ویروسی و یا قارچی
داشته باشد.
از دستکاری داخل گوش که معمولا با چوب کبریت و یا
گوش پاک کن صورت می گیرد، جدا بپرهیزید
3- عفونت
گوش درونی
عفونت گوش
درونی بیشتر مربوط می شود به اختلالات دهلیزی و حلزونی گوش داخلی همراه با
اختلالات تعادل و شنوایی که بسیار تخصصی است.
عفونت های گوش:
التهاب گوش یا عفونت گوش که به
نام اوتیت (Otitis) شناخته
می‌شود، یکی از بیماری‌های شایع گوش است. در صورت درگیری گوش میانی، بیماری را
التهاب گوش میانی و در صورت درگیری گوش خارجی، آن را التهاب گوش بیرونی می‌نامیم.
1- عفونت گوش خارجی
عفونت گوش خارجی در افراد شناگر و کارگرانی که در کارگاه هایی کار می
کنند که دارای براده های منتشر در هوا هستند، شایع تر است. علت عفونت گوش می تواند
باکتریایی، ویروسی و یا قارچی باشد.
از آنجا که عفونت گوش خارجی در افراد شناگر شایع است، به آنبیماری گوش شناگرهم می گویند.
علائم عفونت گوش خارجی
شامل احساس درد گوش و یا اطراف مجرای گوش، تب، احساس ناخوشی، التهاب
غدد لنفاوی اطراف گوش و اختلال شنوایی به صورت خفیف و خارش و سوزش گوش است.
عفونت گوش میانی خطرناک تر از عفونت گوش بیرونی
است، زیرا می تواند سبب پارگی پرده صماخ و کری گردد و یا اینکه عفونت حاصله به طرف
گوش داخلی و مغز منتقل شود
افرادی که شنا می کنند و یا با
وسیله ای مجرای گوش را تحریک می کنند، بیشتر در معرض خطر عفونت گوش خارجی هستند.
2- عفونت گوش میانی
عفونت گوش میانی در نوزادان و کودکان بیشتر دیده می‌شود. این بیماری
به‌دنبال عفونت ویروسی دستگاه تنفسی فوقانی بروز می‌کند. عفونت ویروسی دستگاه
تنفسی فوقانی باعث اختلال عملکرد شیپور استاش می‌شود و عفونت از طریق شیپور استاش
بطرف گوش میانی پیشرفت می‌کند و باعث ایجاد بیماری التهاب گوش میانی می‌گردد.
عفونت گوش میانی خطرناک تر از عفونت گوش بیرونی است، زیرا می تواند
سببپارگی پرده صماخو کری گردد و یا اینکه عفونت حاصله به طرف گوش
داخلی و مغز منتقل شود.
علائم عفونت گوش میانی
تب ولرز، درد شدید و ضرباندار در گوش به ویژه در شب ها، کاهش شنوایی
و خروج ترشحات زرد یا متمایل به سیاه از گوش و پارگی پرده صماخ از علائم عفونت گوش
میانی است.
عفونت گوش میانی می تواند از راه عفونت گلو به گوش راه یابد و یا از
راه خون (درسرخک،مخملک،تیفوسوعفونت خون) و یا از طریق دستکاری
مجرای گوش بیرونی توسط فرد رخ دهد.
لذا در صورت عفونت گلو وسینوزیتهر چه سریع تر آنها را درمان کنید، زیراعفونت های گلوو سینوس ها توسط شیپور استاش به گوش میانی رفته و
سبب عفونت حاد یا مزمن گوش می شوند.
عفونت گوش میانی نیز می تواند منشأ باکتریایی، ویروسی و یا قارچی
داشته باشد.
از دستکاری داخل گوش که معمولا با چوب کبریت و یا
گوش پاک کن صورت می گیرد، جدا بپرهیزید
3- عفونت
گوش درونی
عفونت گوش
درونی بیشتر مربوط می شود به اختلالات دهلیزی و حلزونی گوش داخلی همراه با
اختلالات تعادل و شنوایی که بسیار تخصصی است.
عفونت های گوش:
التهاب گوش یا عفونت گوش که به
نام اوتیت (Otitis) شناخته
می‌شود، یکی از بیماری‌های شایع گوش است. در صورت درگیری گوش میانی، بیماری را
التهاب گوش میانی و در صورت درگیری گوش خارجی، آن را التهاب گوش بیرونی می‌نامیم.
1- عفونت گوش خارجی
عفونت گوش خارجی در افراد شناگر و کارگرانی که در کارگاه هایی کار می
کنند که دارای براده های منتشر در هوا هستند، شایع تر است. علت عفونت گوش می تواند
باکتریایی، ویروسی و یا قارچی باشد.
از آنجا که عفونت گوش خارجی در افراد شناگر شایع است، به آنبیماری گوش شناگرهم می گویند.
علائم عفونت گوش خارجی
شامل احساس درد گوش و یا اطراف مجرای گوش، تب، احساس ناخوشی، التهاب
غدد لنفاوی اطراف گوش و اختلال شنوایی به صورت خفیف و خارش و سوزش گوش است.
عفونت گوش میانی خطرناک تر از عفونت گوش بیرونی
است، زیرا می تواند سبب پارگی پرده صماخ و کری گردد و یا اینکه عفونت حاصله به طرف
گوش داخلی و مغز منتقل شود
افرادی که شنا می کنند و یا با
وسیله ای مجرای گوش را تحریک می کنند، بیشتر در معرض خطر عفونت گوش خارجی هستند.
2- عفونت گوش میانی
عفونت گوش میانی در نوزادان و کودکان بیشتر دیده می‌شود. این بیماری
به‌دنبال عفونت ویروسی دستگاه تنفسی فوقانی بروز می‌کند. عفونت ویروسی دستگاه
تنفسی فوقانی باعث اختلال عملکرد شیپور استاش می‌شود و عفونت از طریق شیپور استاش
بطرف گوش میانی پیشرفت می‌کند و باعث ایجاد بیماری التهاب گوش میانی می‌گردد.
عفونت گوش میانی خطرناک تر از عفونت گوش بیرونی است، زیرا می تواند
سببپارگی پرده صماخو کری گردد و یا اینکه عفونت حاصله به طرف گوش
داخلی و مغز منتقل شود.
علائم عفونت گوش میانی
تب ولرز، درد شدید و ضرباندار در گوش به ویژه در شب ها، کاهش شنوایی
و خروج ترشحات زرد یا متمایل به سیاه از گوش و پارگی پرده صماخ از علائم عفونت گوش
میانی است.
عفونت گوش میانی می تواند از راه عفونت گلو به گوش راه یابد و یا از
راه خون (درسرخک،مخملک،تیفوسوعفونت خون) و یا از طریق دستکاری
مجرای گوش بیرونی توسط فرد رخ دهد.
لذا در صورت عفونت گلو وسینوزیتهر چه سریع تر آنها را درمان کنید، زیراعفونت های گلوو سینوس ها توسط شیپور استاش به گوش میانی رفته و
سبب عفونت حاد یا مزمن گوش می شوند.
عفونت گوش میانی نیز می تواند منشأ باکتریایی، ویروسی و یا قارچی
داشته باشد.
از دستکاری داخل گوش که معمولا با چوب کبریت و یا
گوش پاک کن صورت می گیرد، جدا بپرهیزید
3- عفونت
گوش درونی
عفونت گوش
درونی بیشتر مربوط می شود به اختلالات دهلیزی و حلزونی گوش داخلی همراه با
اختلالات تعادل و شنوایی که بسیار تخصصی است.
عفونت های گوش:
التهاب گوش یا عفونت گوش که به
نام اوتیت (Otitis) شناخته
می‌شود، یکی از بیماری‌های شایع گوش است. در صورت درگیری گوش میانی، بیماری را
التهاب گوش میانی و در صورت درگیری گوش خارجی، آن را التهاب گوش بیرونی می‌نامیم.
1- عفونت گوش خارجی
عفونت گوش خارجی در افراد شناگر و کارگرانی که در کارگاه هایی کار می
کنند که دارای براده های منتشر در هوا هستند، شایع تر است. علت عفونت گوش می تواند
باکتریایی، ویروسی و یا قارچی باشد.
از آنجا که عفونت گوش خارجی در افراد شناگر شایع است، به آنبیماری گوش شناگرهم می گویند.
علائم عفونت گوش خارجی
شامل احساس درد گوش و یا اطراف مجرای گوش، تب، احساس ناخوشی، التهاب
غدد لنفاوی اطراف گوش و اختلال شنوایی به صورت خفیف و خارش و سوزش گوش است.
عفونت گوش میانی خطرناک تر از عفونت گوش بیرونی
است، زیرا می تواند سبب پارگی پرده صماخ و کری گردد و یا اینکه عفونت حاصله به طرف
گوش داخلی و مغز منتقل شود
افرادی که شنا می کنند و یا با
وسیله ای مجرای گوش را تحریک می کنند، بیشتر در معرض خطر عفونت گوش خارجی هستند.
2- عفونت گوش میانی
عفونت گوش میانی در نوزادان و کودکان بیشتر دیده می‌شود. این بیماری
به‌دنبال عفونت ویروسی دستگاه تنفسی فوقانی بروز می‌کند. عفونت ویروسی دستگاه
تنفسی فوقانی باعث اختلال عملکرد شیپور استاش می‌شود و عفونت از طریق شیپور استاش
بطرف گوش میانی پیشرفت می‌کند و باعث ایجاد بیماری التهاب گوش میانی می‌گردد.
عفونت گوش میانی خطرناک تر از عفونت گوش بیرونی است، زیرا می تواند
سببپارگی پرده صماخو کری گردد و یا اینکه عفونت حاصله به طرف گوش
داخلی و مغز منتقل شود.
علائم عفونت گوش میانی
تب ولرز، درد شدید و ضرباندار در گوش به ویژه در شب ها، کاهش شنوایی
و خروج ترشحات زرد یا متمایل به سیاه از گوش و پارگی پرده صماخ از علائم عفونت گوش
میانی است.
عفونت گوش میانی می تواند از راه عفونت گلو به گوش راه یابد و یا از
راه خون (درسرخک،مخملک،تیفوسوعفونت خون) و یا از طریق دستکاری
مجرای گوش بیرونی توسط فرد رخ دهد.
لذا در صورت عفونت گلو وسینوزیتهر چه سریع تر آنها را درمان کنید، زیراعفونت های گلوو سینوس ها توسط شیپور استاش به گوش میانی رفته و
سبب عفونت حاد یا مزمن گوش می شوند.
عفونت گوش میانی نیز می تواند منشأ باکتریایی، ویروسی و یا قارچی
داشته باشد.
از دستکاری داخل گوش که معمولا با چوب کبریت و یا
گوش پاک کن صورت می گیرد، جدا بپرهیزید
3- عفونت
گوش درونی
عفونت گوش
درونی بیشتر مربوط می شود به اختلالات دهلیزی و حلزونی گوش داخلی همراه با
 
.اختلالات تعادل و شنوایی که بسیار تخصصی است.
بیشترین مشکل این افراد کم شنوایی -وزوزگوشو سرگیجه می باشد.
نوی سرگیجه در بیشترمواردچرخشی و همراه با تهوع -استفراغ و عدم تعادل است